De ochtenden dat je ’s morgens opstaat, en denkt; “Ik ga vandaag eens proberen koning te worden” zullen heel makkelijk op een hand te tellen zijn.Toch hebben een groot aantal leden van de twee Udenhoutse gilde dit op kermismaandag gedacht. Het driejaarlijkse ‘Koningschieten’ stond weer op de agenda. En dat dit bij de deelnemers voor veel zenuwen zorgt is niet vreemd.
De gildekleding hangt keurig gestreken klaar. Tijdens het ontbijt wordt een goede bodem gelegd voor de rest van de dag.
De dag begint met een mis in de kerk, waarna er in ‘opstoet’ naar het Gildeweike aan de Kreitenmolenstraat gelopen wordt. Dit stukje grond is eigendom van het gilde en wordt slechts een keer in de drie jaar gebruikt voor deze activiteit, het Koningschieten.
In de stoet zijn ook een tweetal vreemde ‘vogels’ aanwezig. Deze vogels zijn echter wel een van de hoofdrolspelers van de dag. Elke aftredend Koning, van de twee gilde, heeft een vogel gemaakt van hout die uit de paal geschoten moet gaan worden.

St. Antonius-St. Sebastiaan

Het gilde St. Antonius-St. Sebastiaan is als eerste aan de beurt om te schieten. Zoals het hoort wordt de vogel van dit gilde door het andere gilde aan de paal gemonteerd. Ondertussen werd het zilver van de schouders van de oud koning gehaald en mocht deze oud koning de eerste drie schoten op de vogel lossen. Bij het eerste gilde dat deze dag schiet lost vervolgens de pastoor en de (plaatsvervangend) burgemeester een schot. Hierna gaat de strijd om de koningstitel echt van start. Loting heeft bepaald in welke volgorde er geschoten gaat worden. Na bijna 60 schoten was het Johan Vriens die een groot gedeelte van de vogel naar beneden schoot. Het gaat echter om het laatste stukje en zo was iedereen die na Johan schoot grote kanshebber voor de titel. Echter de zenuwen werden iedereen te machtig waardoor het Johan weer was die zijn eigen voorzet mocht inkoppen. De naam van Johan ontbrak nog op de lijst van koningen en daar wilde vooral Johan zelf maar al te graag verandering in brengen. Met het zweet in zijn handen en op plaatsen waar wij dat niet hebben kunnen controleren schoot Johan het laatste stukje vogel van zijn stok en viel de vogel na 67 schoten op de grond waar de emoties bij een aantal gildebroeders al snel teveel werden.

St. Joris

Tijdens de felicitaties aan het adres van Johan, werd de volgende vogel op de paal gemonteerd en was het Gilde St. Joris aan de beurt. Ook hier werd het zilver van de schouders van koning Bart gehaald en onder de paal opgehangen. Ook Bart mocht voor dit gilde de eerste drie schoten lossen.
Omdat de pastoor en de burgemeester al bij het andere gilde geschoten hadden, was dat volgens de regels bij dit gilde niet meer nodig. Omdat de vogel van dit gilde meer het formaat ‘gans’ had zou hij ook niet al na 67 schoten beneden liggen was de verwachting. Toch gingen de gildebroeders van St. Joris voortvarend van start en vlogen de eerste spaanders al snel van de vogel af.
Gelukkig waren de weergoden het gilde goed gezind en was het voor de toeschouwers aangenaam op de ‘ tribune’. Maar waar de naam van de koning vooraf nooit zeker is, is het wel zeker dat de vogel ooit naar beneden zal komen en dat gebeurde in dit geval na 184 schoten. Christiaan Weijtmans, voor de eerste keer deelnemer aan het koningschieten omdat hij nog maar twee jaar lid is van het gilde, was de gelukkigen die tijdens de ceremonie het zilver voor de komende drie jaar kreeg ongehangen.